Vrijdag 08.04.2011 New York - dag 2

Ik val meteen met de deur in huis, maar amai, ??? dit is gewoon een hersenspoeling !!!
Onze rust, vriendelijkheid, natuur, is gewoon verdwenen.
Geen vogeltjes die fluiten, maar sirenes die afgaan van ofwel de politie of de brandweer. En claxoneren...  erger dan in den Italie. :(

Ja, jongens, dat is dus niets voor mij, te druk, te veel, te groot, onverzorgd, overal waar je kijkt vuilniszakken op straat, slordig, alles door elkaar, kortom, ik zal dat erbij moeten nemen om van New York te kunnen houden.

Eten... alleen de fastfood vind je met de vleet, en als je dan iets vind dat goed en normaal van portie is, dan staat er een wachtrij, van hier tot in Belgie.

Sorry lovers van New York, niets voor mij.. :(

Groetjes  Marianne,
Ik wist wel het zicht te waarderen vanop  " The Hudson-rivier", niet moeilijk dat dit vliegtuig daar wou landen, dat is tensminste de moeite waard ! :)

Dit moest er effe uit.  We verklaren ons nader hierna.

Vanmorgen rond 09 u opgestaan en een typisch Amerikaans ontbijt genomen.  Deze keer hebben ze de Babybel en Philadelphia-kaas ook terug gevonden.  Gelukkig anders was het weer toast met confituur.  De koffie smaakt hier al wat meer naar koffie; dus dat valt al mee.

Onze warmste kleren aan want het is hier maar 42 ° F (= 5,5 ° C) en dan vergeet ik nog mijn trui aan te doen.  Gelukkig heeft Marianne haar winterjas mee.  Ik heb enkel een redelijk warme sweater-jas.  De zon schijnt ook niet dus het is de ganse dag bitter koud.

Toch bijten we door en op de hoek van de straat van ons hotel worden we (vriendelijk) overvallen door in het geel verklede negers die ons trachten tickets te verkopen voor tourbussen en van alles en nog wat.
We nemen meer info en merken dat de verkopers OK zijn.  We kopen tickets en kunnen zo de volgende 48 u gebruik maken van een 4-tal busroutes (hop-on hop-off), een boottrip, entree tot Empire State Building, toegang tot museum en nog wat andere kortingen en toegangen.  Niet echt goedkoop maar gezien onze beperkte tijd wel interessant.

Even verder stappen we de bus op en maken een eerste rondrit, de Downtown Tour.  We zitten op een open-dek bus en worden daarbij gegids door een door en door Amerikaanse zwarte.  Je voelt de liefde voor zijn en stad en land er zo aflopen.  Met veel humor en een persoonlijke noot geeft hij vooral info over zijn individuele voorkeuren en ideeën van bepaalde zaken in de stad.  Dit afgewisseld af en toe met wat meer diepgaande info.
Wat opviel was toen we een blok verwijderd van Ground Zero reden, hoe hij saluerend als een soldaat met opgeheven hoofd uit respect voor de overledenen zijn eerbied toonde.  En ons tegelijkertijd als gids enkele nobele, maar ook typisch Amerikaanse woorden en zinnen liet horen.  Zoals hopen voor toekomst met een betere wereld zonder wapens en kogels ....
Wetende dat er geen ander land ter wereld is waar zoveel inwoners wapens hebben is dit alweer eentje om met gemengde gevoelens te katalogeren.
Er wordt hier trouwens weinig of niet over Ground Zero gesproken maar wel over ofwel de Towers (die ingestort zijn) of de nieuwe toren die men aan het bouwen is.
De trip wordt verdergezet en na een goede twee uur komen we met iets meer overzicht; maar bevroren van de koude aan het einde van de trip in de buurt van Times Square. 

De nieuwe Tower in opbouw

Gedenkplaats voor de gesneuvelden van de Vietnam oorlog

Prachtig geschilderd

Ook een hoogtewerker

De verendigde Naties.  Hoogtijd voor renovatie

Daar snellen we in de buurt als bevroren kiekens de winkel van M&M's binnen.  Oef lekker warm en wat is dit een merchandising voor M&M's.  Leuk al die verschillende kleuren.  Je kan het niet indenken of het is er wel : van snoepjes over dispensers en kleding tot juwelen toe.

Na opwarming ergens nog een koffietje gaan drinken en dan zetten we te voet koers richting pier 78 aan 12th Avenue voor een boottrip.  Heel ver is dat eigenlijk niet dus na een wandelingetje van ong. 15 min. arriveren we daar.  We bestellen onze tickets maar de boot vertrekt pas om 16 u en we hebben nog 45 min. over  Die gebruiken we dan maar om een korte wandeling langs het water te maken en onze eerste bedenkingen met elkaar af te toetsen.
Eigenlijk valt New York ons dik tegen.  Men is er vrij nors en een pak minder vriendelijk, het is er overal verschrikkelijk vuil en vies.  Het huisvuil stapelt zich hier elke dag tegen de avond op in hopen die je zowat om de 20 à 30 meter terugvind.  Hopen van ongeveer 5 à 10 meter lang op 2 meter breed en 1,5 m hoog.  Niet moeilijk met hun wegwerpcultuur.  Ook in de hotels wordt met wegwerp servies gewerkt. 

Als je ergens een winkel binnenstapt waar eten verkocht wordt val je bijna omver van de verschrikkelijke geur die er hangt.  De meesten winkels zien er al niet uit en zijn de laatste 20 jaar niet opnieuw geschilderd of gekuist.  En al die etenswaren worden hier allemaal in wegwerpverpakking verkocht.  Wij haten eten uit een vitrine kastje te moeten kiezen.  De iets betere maaltijdverstrekkers; wat ze hier een restaurant noemen; zitten overvol en is het een lange rij aanschuiven voor een plaatsje.  Wat wil je als je miljoenen  mensen elke dag opnieuw van eten moet voorzien.  Op het menu kan je meestal kiezen tussen een 5 à 10 tal hoofdgerechten.  Probleem is dat dit overal dezelfde zijn en een aantal van die gerechten veel op elkaar trekken.  Groenten kennen ze niet ofwel zijn het wortelen en boontjes die sowieso gestoomd (lees gegaard) worden.  Voor de rest enkel maar sla en nog eens sla.  Koken kunnen ze hier echt niet. Eten kruiden bij het bakken doen ze ook niet. Voor de rest schiet er niet veel anders meer over dan ofwel een Mc Donald toestand of een pizza.  Wat ze wel heel goed kunnen is in grote cijfers het aantal caloriën, nitraten en dat soort dingen bij vermelden.  Daarna pas vind je een kleinere cijfers de prijs en dan in bijna onleesbare (zelfs met een bril) letters de info over het product. Maar blijkbaar heeft dat tot hiertoe nog niet veel geholpen want één van de grootste problemen van Amerika is dat er een massa mensen (en heel veel jongeren) geen overgewicht hebben maar een serieus overgewicht hebben.  Ikzelf ben niet van de dunste maar ik heb hier al wat gezien.  Jongeren lopen naast je op straat te hijgen naar lucht. 

Goed; genoeg kritiek geuit. 

Dat is tenminste duidelijk

"Er staat een paard in de gang" of "Once upon a time in the West"

Ook een manier om je wagen terug te vinden

Zelfs een Belgische vlag vinden we hier terug.

Terug naar onze trip.  Om 16 u vertrok onze boottrip en we moeten zeggen; dit was een mooie trip.  Spijtig van het slechte weer; maar daar kan je nu eenmaal niets aan veranderen.  Het gaf ons een prachtig zicht op skyline van Manhattan en we werden alweer wat meer geïnformeerd door onze watergids.  Even langs het Vrijheidsbeeld gepasseerd en Ellis Island en dan terug naar de oever. 
Dit heeft zeker een deel van onze dag goedgemaakt.

De kranen met daardonder de werken aan de nieuwe Torens 

Die vonden de boottrips echt heel interessant.

Hollanders vind je overal toch hé.

Dan weer op stap want we willen tegen de avondschemering de Empire State building bezoeken.  De wel heel vriendelijke man beneden verwittigt ons dat er slechts een zichtbereik is van 5 à 6 mijl.  Normalerwijze kan je bij goed weer makkelijk honderd mijl ver zien.  Morgen zou het waarschijnlijk iets beter zijn.  We danken die kerel voor zijn advies en beslissen om morgen terug te komen tegen 18 30 u.  Slechter kan al bijna niet dus laat ons hopen op iets beter weer morgen.

Dan weer wat verder getrokken en iets gezocht om te eten.  Lang gezocht en niets fatsoenlijks gevonden.  Dat wordt dan maar een Mc Donald.  Hier is het op zijn minst een beetje proper.  Daarna stappen we richting hotel en komen daar toe rond 21 u.  Toch eerst nog naast het hotel een spie pizza meegenomen die we zelf hebben samengesteld.  Dat is ook lekker geweest.

Morgen voorzien we nog wat bezichtiging en hopen we een lekker restaurant te reserveren met een super maal als afsluiter van onze reis.

Slaapwel